Alkan Şahin
İstanbul’da Otizm ve Yaşam Kulübü Merkezi’nde 3 otizmli bireyin darp edildiği ve eziyet gördüğü gerekçesiyle 7 yılın akabinde açılan davanın ikinci duruşmasına 50. Asliye Ceza Mahkemesi’nde devam edildi. Sanık tabirlerinin alındığı duruşmaya Aile ve Toplumsal Siyasetler Bakanlığı’nın avukatı da katıldı. Sıhhat Bakanlığı’nın denetlemediği ortaya çıkan Otizm Merkezi’nde ‘doktor’ olmadığı, kurumda yalnızca ‘ecza dolabı’ olduğu belirtildi.
Otizmli bireyler Barış Gedikoğlu, Ahmet Şoför ve Mustafa Recep Koç’un ailesi, çocuklarının İstanbul Zekeriyaköy’deki Otizm ve Yaşam Kulübü Merkezi’nde eğitim aldıkları sırada fizikî şiddet ve eziyete maruz kaldıkları gerekçesiyle 2015 yılında Otizm Merkezi’ne, çalışanlarına ve sahibinde hata duyurusunda bulundu.
Sanıklar; Mehmet Arif P., Muhsin Noyan K., Erbil Ç. Ve Selçuk T. hakkında, “kendisini bedenen ve ruhen savunamayacak bireye karşı ihmal suretiyle kolay yaralama” suçlamasıyla soruşturma açıldı.
TIKLAYIN | Otizmli üç birey darbedildi, 7 yıl süren soruşturmanın akabinde açılan davada otizm merkezlerinin denetlenmediği ortaya çıktı
Hafta sonu ‘stajyer’ olarak çalıştığını söylemişti; kazanın Cuma günü olduğu hatırlatıldı, işi ‘gönüllü’ yaptığını söz etti
Bugün (21 Aralık) görülen duruşmada sanık savunmaları alındı. Otizmli bireylerin yakınları, sanıklara suçlamalar yöneltti. Kendi çocuklarına yapılanları anlatan yakınlar, sanıkların ‘kurum yetkililerini koruduğunu’ tez etti.
Sanık Mehmet Arif P.’nin 2015 yılında başlatılan soruşturma kapsamında 2019’da sözü alındı. Mehmet Arif P., o periyot verdiği ifadesinde ‘stajyer’ olduğunu söylerken, bugünkü duruşmada ise ‘gönüllü’ olarak çalıştığını açıkladı.
Mehmet Arif P’nin sorumluluğunda olan mağdur Barış Gedikoğlu’nun babası Ali Gedikoğlu ise Mehmet Arif P.’nin palavra söylediğini söz etti. Gedikoğlu, oğlunun yaşadığı ‘bisiklet kazasının’ cuma günü yaşandığını belirtti.
Polis memuru olduğunu söyleyen Mehmet Arif P. savunmasında, Ali Gedikoğlu’nun oğlu Barış için bisiklet öğrenmesini rica ettiğini söyledi. Barış’ın bacaklarının güçsüz olduğunu vurgulayan Mehmet Arif P., ekstra bacak idmanları uygulandığını belirtti.
Mehmet Arif P, “Yavaş yavaş bisiklete geçtik. Kaskı takar, seleden ben fiyatım o pedal çevirir. Kurumun gerisinde çimenlik alan vardı ya da kulübün önünde düz yol var çok araç geçmez orada yaptırırdık müsaitse. Bu türlü böyle barış istikrarda durdu, bisikleti öğrendi” diye konuştu.
“Kolunu açarken bağırıyordu, bu nedenle devam etmedik”
“Barış bisiklete binmeyi öğrendiğinde aileye verilmek üzere öncesi ve sonrasına dair görüntü klip yapmak istedik” diyen sanık Mehmet Arif P., “Öğrendikten sonra bu görüntüyü çekmek için dışarı çıktık. Tümsekten geçerken bacaklarını açtı, frene bas dedim komutumu almadı. Barış’ı tutamadım olduğu yere devrildi. Kaskı vardı, dizlik ve kolluk yoktu. Kolunda çizikler vardı. Tentürdiyot döktük. Üzerini giyinirken kolunda şişlik fark ettim.” sözlerini kullandı.
Suçlamaları kabul etmediğini söyleyen sanık Mehmet Arif P., “Barış’ın tedavisi yapıldı. Ben 1 hafta yoktum daha sonra döndüğümde Erbil Hoca, Barış’ın fizik tedavi gördüğünü söyledi. Hareket kısıtlılığı olmaması için de kolunu açıp kapatma tarafında çalışma yapmamız gerektiğini söyledi. Lakin Barış kolunu açıp kapatırken bağırıyordu bu nedenle devam etmedik. Ben Barış’ın babası Ali Bey’i bisiklet öğretilmeden direkt Barış’ın yola çıkarıldığı istikametindeki tezlerini kabul etmiyorum. Kendisi de bir gün kuruma geldiğinde Barış’ın bisiklet kullandığını görüp görüntü çekmişti. Suçlamayı kabul etmiyorum.” dedi.
“Doktor yoktu, ecza dolabı vardı”
Sanık sözlerinin alındığı duruşmaya Aile ve Toplumsal Siyasetler Bakanlığı’nın avukatı da katıldı. Avukatın, “Kurumun hekimi var mıydı?” sorusuna sanık Mehmet Arif P., “Yoktu, ecza dolabımız vardı” cevabını verdi.
Otizmli çocuğun annesi: Kurumdan çok memnunum
Sanık Muhsin Noyan K., Erbil Ç. Ve Selçuk T., daha evvelki savunmalarını tekrar ederken, 20 yaşındaki otizmli kızını Otizm Merkezi’ne gönderdiğini söyleyen tanık Bilge M. ise, “2012 yılının sonunda Mersin’den İstanbul’a gelince bu merkeze yazdırdık. Kapanana kadar oradan hizmet aldık. Olayla alakalı bir bilgi
“3 Bakanlık da denetlemiyor”
Dava belgesindeki 14.07.2021 tarihli eksper raporunda İstanbul Otizm Spor ve Yaşam Kulübü Merkezi’nin “görevlerini yerine getirmeyerek kusurlu bulunduğu” belirtildi. Raporda ayrıyeten Barış Gödekoğlu’nun bedeninde, bisiklet kazasından evvel ailesi tarafından fark edilen morluklara yönelik, kulübün, bisiklet oturağından kaynaklandığını söylediği açıklamasının da “Bu durumun mümkün olduğu söylenemez” görüşüne yer verilmişti.
Mağdur Barış Gödekoğlu’nun babası Ali Gödekoğlu ise, kurumun 3 Bakanlık tarafından denetlenmediğini söyledi. CİMER’e şikâyet sonucu Bakanlıklardan cevap alındığını belirten Gödekoğlu, “Sağlık Bakanlığı, ‘bende böyle bir mevzuat yok’ diyor. Senin hekimin olması lazım. Psikoloğun olması lazım. Aile Bakanlığı, ‘bizim denetlememiz yoktur. Gençlik ve Spor Bakanlığı ilgileniyor’ diyor. Gençlik ve Spor Bakanlığı, yazı yazdı. ‘Bu kurumları ben denetliyorum’ diyor. Hiçbir yasallığı yok bu kurumun. ‘Halı saha, soyunma dolaplarını denetim ederim’ diyor Bakanlık. 2015’te müsaade verdim diyor.” diye konuşarak, üç bakanlıktan aldığı karşılığı aktardı.
“Sanıklar kurum yetkililerini muhafazaya çalışmaktadır”
Otizm Merkezi’nin ‘hiçbir yasal desteği olmadığını’ tabir eden Gödekoğlu, konuşmasına şöyle devam etti:
“Kurulun kuruluş ve benim çocuğumun yaralandığı tarihte hiçbir yasal desteği olmadığı Gençlik ve Spor Bakanlığı’nın yazısında anlaşılmaktadır. Bakanlık bu kuruma 11.02.2015 yılında onay verdiğini söyledi. Kaza ise 06.02.2015 yılında bu olay tarihinden evvel olmuştur.
Apar topar gidip müsaade alıyorlar. 2014 yılında müracaat ediyor. Bir sürü eksikliği var. 07.03.2016 yılında kurum kapatılmış. Resmi olarak 1 sene 26 gün çalışmış kurum.
300’e varan bu kurumlarda kanunsuz müsaadesiz. Üçte ikisinin yasal müsaadesi yok. Tanıştırılan eğitmenlerin yasal yönetmelik ve mevzuatlardaki gereklilikleri taşımadığı da ortadadır. Tüm öbür sanıklar kurum yetkililerini muhafazaya çalışmaktadır.”
“Çocuğun yaralanmamanın sebebinin bizi gösterilmesi de bizi rencide etmektedir”
Mağdur bireylerden Ahmet Sürücü’nün babası Hüseyin Sürücü konuşmasında, tezlerinin yanlışsız olduğunu tabir ederken; çocuğunun yaralanmasındaki kusur için kendilerine hata atılmasına ‘rencide edici’ bir durum olduğunu aktardı. Şoför, şöyle devam etti:
“Bizlerin burada toplanmasının bir nedeni var. Biz yok yere birilerine kabahat atıp mahkeme koridorlarında toplamak üzere bir hobimiz yok. 85 milyon beşerden neden buradakiler olsun.
Ortada doktor gerektirecek bir durum var demek ki ve tezlerimiz doğrudur. Açıkça benim gözümde bir itiraftır. Çocuğun yaralanmamanın sebebinin bizi gösterilmesi de bizi rencide etmektedir. Tüm bu savunmalar gerçek dışıdır. Bizimle alay etmekten ibarettir. Şikayetim devam etmektedir.”
“Biz çocuklarımızı buraya sportmen olsun diye vermiyoruz”
Şiddet gördüğü Otizm Merkezi’nden devlet bakımevine alındıktan sonra hayatını yitiren Mustafa Koç’un annesi Kadriye Koç, kurumun ‘Gençlik ve Spor Bakanlığı tarafından denetlenmesine’ gönderme yaparak, “Biz çocuklarımızı buraya atlet olsun diye vermiyoruz, uygun bakılması öfke nöbetlerinin azalması için yolluyoruz” diye konuştu.
“Bu olmasaydı çocuğum şu an yaşıyor olacaktı” diyen Koç, “Çocuğumun doktora götürdüğü ifadesi gerçek değildir. Kurumu muhafazaya yöneliktir. Çocuğumun kulağı apse yapmış iltihap toplamıştır. Biz çocuklarımızı buraya sportmen olsun diye vermiyoruz, güzel bakılması öfke nöbetlerinin azalması için yolluyoruz. Bu olmasaydı çocuğum şu an yaşıyor olacaktı.” tabirlerini kullandı.
Dava ertelendi
Sanık ve mağdur yakınlarının sözlerinin alınmasının akabinde avukatlar, olay yerinde keşif yapma talebinde bulundu. Aile ve Toplumsal Siyasetler Bakanlığı’nın katılma talebi oldu.
Davanın üçüncü duruşması 26 Nisan 2023 tarihine ertelendi.
|
“Denetim, kurumun inisiyatifinde” T24’ün ulaştığı ‘Özel Eğitim Kurumu’ yöneticisine nazaran maddelerdeki açıklar, özel eğitim kurumlarının denetlenmesini ‘kişinin inisiyatifine’ bırakıyor. Kaynaktan edinilen bilgiye nazaran rastgele bir bakanlığın denetlemesi olmadan açılan özel eğitim kurumları, vergi dairelerine bağlı. Otizmli bireylerin bakımından sorumlu eğitimcilerin diplomaları ve yeterlilikleri de yalnızca ilgili kurumun inisiyatifine kalmış durumda. Yönetici; “Özel eğitim kurumlarında kontrol olması gerekiyor, lakin bizim yapabileceğimiz bir şey yok. Büsbütün kurumun kendi inisiyatifinde. Kontrol ise muamma.” dedi. T24 tarafından görüşleri alınmak üzere aranan kurumlar, kontrol ve yönetmelik konusunda bilgi vermekten kaçındı. |
Ne olmuştu?
İstanbul’da Otizm ve Yaşam Kulübü Merkezi’nde 3 otizmli bireyin aileleri, çocuklarının darp edildiği ve eziyet gördüğü gerekçesiyle şikâyette bulundu. Otizmli bireylerin eğitim aldığı kurumların, Sağlık Bakanlığı ile Aile ve Toplumsal Siyasetler Bakanlığı tarafından denetlenmediği ortaya çıktı. Gençlik ve Spor Bakanlığı ise kurumu sadece “Özel Vücut Eğitimi ve Spor Tesisleri Yönetmenliği” kararları çerçevesinde denetlediği anlaşıldı. Çocukların eziyet gördüğü şikayetiyle hakkında 2015 yılında soruşturma başlatılan Otizm ve Yaşam Kulübü’nün birinci duruşması bakanlıklardan gelen geç yanıtlar ve sanıkların tabirlerinin geç alınmasıyla birlikte 7 yıl sonra görüldü. Merkez ise, açıldıktan 10 ay sonra ruhsat almasının akabinde, sahibinin dilekçesi ile kapatıldı.
Savcılık, şüpheliler Erbil Ç. Mehmet Arif P. Muhsin Noyan K ve Selçuk T. hakkında ‘kendisini bedenen ve ruhen savunamayacak bireye karşı ihmal suretiyle kolay yaralama’ suçlamasıyla soruşturma açtı. Soruşturmada Otizm ve Yaşam Kulübü sahibi Nilüfer C’nin isminin geçmemesi dikkat çekti.
İlk duruşmadan
İlk duruşmada Otizmli bireylerden Barış Gödekoğlu’nun babası Ali Gödekoğlu, Otizm ve Spor Kulübü’nde Barış’ın düştüğünü fakat hastaneye götürülmediğini söyledi. Ali Gödekoğlu söylediklerini kendisi de davanın müştekilerinden olan ve tıpkı spor merkezinde eğitim gören Ahmet Sürücü’nün babası Hüseyin Sürücü’nün görgü tanıklığına dayandırdı. Hüseyin Şoför gördüklerini davanın birinci duruşmasında hâkime şöyle anlattı: “Kendi oğlumuz için spor merkezine gittiğimizde Barış’ın kolundan esnek bir iple tavana asılmış olduğunu gördük. Filistin askısı üzereydi. Çocuğun kolunu açma antrenmanı diye kolu tavana bağlıyken Barış’ı merdivenlerden indirmeye çalışıyorlardı. Çocuk acısından bağırıyordu ancak onlar bunu yapmaya devam ediyorlardı.”